केयूराणि न भूषयन्ति पुरुषं हाराः न चन्द्रोज्वला:
न स्नानम् न विलेपनम् न कुसुमं नालंकृताः मूर्धजाः |
वाण्येका समलंकरोति पुरुषं या संस्कृता धार्यते
क्षीयन्ते खलु भूषणानि सततं वाग्भूषणम् भूषणम् ||
కేయూరాణి న భూషయన్తి పురుషం, హారాః న చన్ద్రోజ్వలాః
న స్నానం న విలేపనం న కుసుమం, నాలంకృతాః మూర్ధజా |
వాణ్యేకా సమలంకరోతి పురుషం, యా సంస్కృతా ధార్యతే
క్షీయన్తే ఖలు భూషణాని సతతం, వాగ్భూషణం భూషణం ॥
చిన్నప్పుడు, అంటే 1970 లలో, ఆకాశవాణి వారి సంస్కృతపాఠం కార్యక్రమ ప్రారంభ శ్లోకం గా చిరపరిచితమైన శ్లోకం ఈ భర్తృహరి సుభాషితం.
ఒక మనిషికి అలంకారము గా భాసించునది శుద్ధమైన వాక్కు తప్ప చేతికి అలంకరించుకున్న విభూషణాలూ, చంద్రకాంతితో మెరిసే మెడహారాలూ, సుగంధస్నానాలూ, లేపనాలు, పూవులతో అలంకరించుకున్న చక్కటి జుత్తూ కాదనీ, ఆభరణాలూ అలంకారాలూ కాలప్రభావానికి వెలవెల పోతాయనీ, చక్కని వాక్శుద్ధి మాత్రం ఎల్లకాలమూ భాసిస్తూ ఉంటుందనీ పై శ్లోకానికి అర్థంగా చెప్పుకోవచ్చు.
No comments:
Post a Comment