శ్రీదేవికి శ్రద్ధాంజలి

మానాన్న నిర్దోషని బల్లగుద్ది ఋజువుచేసి,

బూచాడమ్మా బూచాడని బడిపంతుల్నే మురిపించి,
పదహారేళ్ళ వయసులో సిరిమల్లె పువ్వుగా
విరిసి, పంటచేనులో పాలకంకిలా నవ్వి,
వేటగాడితో ఆకుచాటుపిందెగా దోబూచులాడి,
జాబిలితో చెప్తానని బెదిరించి, పరుగెత్తించి,
బుర్రిపాలెం బుల్లోడిని ఘరానాదొంగ చేసి,
కార్తీకదీపపు వెలుతుర్లో గోరింక పిలిస్తే
ముద్దుల చిలకమ్మగా ఓయని పలికి,
హిమ్మతువాలాని వెతుక్కుంటూ ఉత్తరాదికి వెళ్ళి,
విజయవై బొంబాయిలో బావుటా ఎగురవేసి,
మళ్ళీ ఆఖరిపోరాటం చేస్తూన్నవాడితోనే అబ్బ! దీని సోకు! అనిపించుకుని,
జగదేకవీరుడెవరైనా అతిలోకసుందరిని మాత్రం నేనేనంటూ,
క్షణక్షణమూ దేవుడాదేవుడా అని ఆదేవుడ్నే నవ్వించి,
గోపాలవర్మతో గోవిందగోవిందని గోవిందకొట్టించి
పదికాలాలకు సరిపడేంత ప్రేమాభిషేకం చేసివెళ్ళిన
దేవీ, శ్రీదేవీ, మౌనమా! ఇక మౌనమేనా ! 😥